Członkowie sekcji prowadzą badania dotyczące zarówno dziejów polskich jak i powszechnych w średniowieczu. Wśród tych pierwszych należy wymienić przede wszystkim historię monarchii wczesnopiastowskiej (IX-XI w.) oraz okres tzw. rozbicia dzielnicowego (XII-XIII w.) i panowanie Ludwika Węgierskiego oraz jego córki Jadwigi (1370-1386). Prowadzone badania skupiają się szczególnie na problemach natury politycznej i społecznej, w tym kulturze politycznej, stosunkach między władzą i Kościołem oraz religijnością. Jeśli chodzi o historię powszechną to wśród wiodących zagadnień znajduje się na pewno Skandynawia w okresie wikińskim (VIII-XI w.) i jej kontakty z cywilizacją kontynentalną, dzieje Islandii w średniowieczu, w tym tamtejszej literatury (sagi i poezja skaldyczna). Prowadzone badania dotykają także problematyki słowiańskiej, w tym szczególnie pogańskiego Pomorza, Połabia i Rugi (VII-XII w.) oraz Rusi, w tym w znacznym stopniu duchowości wczesnochrześcijańskiej na tym obszarze i historii Nowogrodu Wielkiego. Ważne miejsce zajmuje również historia Kościoła w średniowieczu, w tym zwłaszcza w jego początkowej fazie (okres do reformy gregoriańskiej). Podejmowane tematy z historii powszechnej skupiają się zarówno na kwestiach politycznych, jak również społecznych i ekonomicznych. Członkowie sekcji prowadzą badania dotyczące m.in. takich kwestii jak chrystianizacja, religie pogańskie, ideologia władzy, kontakty handlowe, kobieta i rodzina, czy praktyki pokutne i formy ascezy.

​

Oprócz spotkań zwyczajnych sekcja organizuje także liczne wykłady pracowników naukowych IH UW oraz gości z innych ośrodków akademickich i badawczych. Rozpoczęła także kilka wspólnych projektów badawczych ("Kobieta w narracjach wczesnośredniowiecznych", "Bunty i walki bratobójcze w średniowieczu"), edytorskich (dwujęzyczne wydanie krytyczne "Vita Vulframni") oraz popularyzatorskich (Projekt Gall).